Το 1992 η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. κήρυξε την 3η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία, με σκοπό ο κάθε πολίτης να κατανοήσει τα θέματα αναπηρίας συγκεκριμένων ατόμων και παράλληλα μέσα από αυτό να ευαισθητοποιήσει ανθρώπους, ομάδες και κοινότητες για τις ανάγκες των ατόμων αυτών.
Περίπου το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού έχουν κάποια μορφή αναπηρίας. Τα άτομα αυτά έχουν ανάγκη -ενδεχομένως περισσότερο από άλλους πολίτες- από συγκεκριμένες διευκολύνσεις, προκειμένου να διασφαλίσουν την αυτονομία τους. Οι διευκολύνσεις αυτές έχουν να κάνουν με μια σειρά από βήματα. Μερικά από αυτά είναι: η ισότιμη πρόσβαση σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, εγκαταστάσεις κ.λπ., το δικαίωμα στην εργασία και μέτρα υποστήριξης για την εύρεση της με σκοπό την ανεξάρτητη διαβίωση. Πολλά βήματα έχουν γίνει και πολλά ενδεχομένως να προστεθούν στο μέλλον, για την εξασφάλιση των αυτονόητων δικαιωμάτων τους. Ο τίτλος δεν είναι καθόλου τυχαίος, ο όρος ΑμεΑ -κατά την άποψή μου τουλάχιστον- χρησιμοποιείται εύστοχα, για να αναδείξει τις ανάγκες των ατόμων αυτών. Ας αναρωτηθούμε όμως: εάν υπήρχαν οι κατάλληλες δομές και τα κατάλληλα εφόδια να μπορούν να έχουν πρόσβαση παντού, να υπάρχει ισότητα στην εργασία και όλα όσα χρειάζονται, πιστεύετε πως θα αντιμετώπιζαν τις δυσκολίες που ενδεχομένως σήμερα αντιμετωπίζουν; Φυσικά και όχι! Γιατί απλούστατα οι δυσκολίες αυτές οφείλονται στα πλημμελή μέτρα που λαμβάνει η κάθε Πολιτεία για αυτούς.
Προφανώς η ευθύνη δεν βαραίνει πάντα και αποκλειστικά την Πολιτεία. Ειδικότερα, κάποιες φορές αρκετοί έχουμε παρατηρήσει ενδεχομένως στον δρόμο διάφορα περιστατικά: για παράδειγμα, αυτοκίνητα σταθμευμένα -ακόμη και για ώρες- σε ράμπες αναπήρων, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται οι τελευταίοι ή ακόμη και να μην μπορούν καθόλου να διασχίσουν τον δρόμο χωρίς κάποια βοήθεια, για να φθάσουν στο σπίτι τους. Ακόμη, παρατηρούνται δυστυχώς μέχρι και σήμερα φαινόμενα παραβίασης των θέσεων στάθμευσης αυτοκινήτων για ΑμεΑ και σε τέτοιες περιπτώσεις η Πολιτεία δεν φέρει καμία ευθύνη.
Συνεπώς, χρειάζεται ο καθένας να αναλογιστεί τις ανάγκες των ατόμων αυτών. Η Πολιτεία δεν διαθέτει υπερδυνάμεις, για να λύσει όλα τα προβλήματα όλων των πολιτών. Για να αλλάξουν τα πράγματα, πρέπει ο καθένας να αναλογιστεί και να σεβαστεί τα δικαιώματα των άλλων. Η Πολιτεία από την πλευρά της, με βάση την Εθνική Στρατηγική για τα δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία 2024-2030 προβλέπει μία σειρά από μέτρα, προκειμένου τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν τα άτομα αυτά να παραμεριστούν. Ενδεικτικά μπορούν να αναφερθούν: η αναβάθμιση υποδομών και η βελτίωση της προσβασιμότητας, η ενίσχυση της νομοθεσίας και η διευκόλυνση της πρόσβασης στην αγορά εργασίας και άλλα, προκειμένου να δοθεί χώρος στα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες να αναπτύξουν τις ιδιαίτερες ικανότητές τους.
Comentários