Τι είναι αυτό που ονομάζεις εσύ αγάπη; Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι σημαίνει η λέξη αυτή; Τι εννοούμε όταν λέμε ότι αγαπάμε κάποιον; Και γιατί φοβόμαστε να μιλάμε για αυτή τη λέξη, για αυτό το συναίσθημα; Είναι όντως τόσο "τρομακτικό" να αγαπάς ή απλά εμείς έχουμε χάσει την ουσία;
Ας ξεκινήσουμε από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Μαθαίνουμε από μικροί να αγαπάμε, επειδή το θέλουμε, ή επειδή το έχουμε ανάγκη; Και πότε καταλαβαίνουμε πραγματικά ότι αγαπάμε, και γιατί;
Όσο είμαστε ακόμα μικροί δεν έχουμε τη συνείδηση και την κρίση να διαχωρίζουμε, έχουμε όμως τη διαίσθηση. Ένα παιδί θα αγαπήσει το άτομο που θα το κάνει να νιώσει όμορφα, θα του χαμογελάσει, θα το πάρει μια αγκαλιά, θα του δώσει ένα δώρο. Θα αγαπήσει τους οικείους του, επειδή του δίνουν αγάπη. Μεγαλώνοντας όμως αυτό αλλάζει. Αλλάζει ο κόσμος γύρω μας, αλλάζουμε κι εμείς. Ξεχνάμε ότι έχουμε διαίσθηση και πλέον κοιτάμε τη λογική και αγαπάμε με μέτρο, όταν πρέπει και με δυσκολία. Βάζουμε όρια στο πόσο θα αγαπήσουμε, στο ποιον θα αγαπήσουμε και για πόσο καιρό.
Φοβόμαστε να εκφραστούμε, φοβόμαστε να αισθανθούμε. Κι όταν το κάνουμε συνήθως συμβαίνει με μια δόση υπερβολής. Ο εγωισμός υπερέχει. Δεν μπορώ να καταλάβω ποια ακριβώς είναι η αιτία. Κάποιοι ίσως πουν ότι φταίει η τόση έντονη ασχολία των νέων με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου καταλήγουν να ζουν μια εικονική πραγματικότητα και να κινούνται όλοι με ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Ενδεχομένως να ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό και αυτό. Νιώθω όμως ότι είναι κάτι πιο βαθύ, δεν ξέρω τι, δεν ξέρω αν θέλω να μάθω τι, αλλά δεν αφορά μόνο τη νέα γενιά, πλέον αφορά όλους.
Ξέρω όμως ότι αν αγαπήσω, θα αγαπήσω αληθινά, γιατί έτσι έμαθα, έτσι ένιωσα και έτσι θέλω να συνεχίσω να νιώθω. Μπορεί να συμβαίνει σπάνια και δύσκολα αλλά αν συμβεί θα κρατήσει, χωρίς όρια. Και νομίζω έτσι πρέπει να λειτουργούμε. Όσο κι αν φοβόμαστε να αγαπήσουμε και να εκφραστούμε. Είναι ένα είδος απελευθέρωσης, λύτρωσης. Και δεν τα λέω αυτά για να τα "ακούτε" εσείς που με διαβάζετε μόνο, αλλά και εγώ, πρωτίστως εγώ.
Να αγαπάμε ανθρώπους, να αγαπάμε μέρη, καταστάσεις, φαγητά, να αγαπάμε τις εμπειρίες μας, τη ζωή, να αγαπάμε, δίχως όρια και ερωτηματικά…
Αφιερωμένο στον μπαμπά μου που έχει γενέθλια , επειδή τον αγαπώ και επειδή με έμαθε να αγαπάω, αληθινά.
Comments