Με πέντε υποψηφιότητες στα Όσκαρ, μια υποψηφιότητα BAFTA καλύτερης ταινίας και δυο χρυσές σφαίρες, ο Ντόμινικ Σέσα κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στο πλευρό του Αλεξάντερ Πέιν με μία καλά δοκιμασμένη δραματική κομεντί. Πρόκειται για μια ασυνήθιστη χριστουγεννιάτικη ταινία που προσφέρει με τις ερμηνείες του Σέσα μια αίσθηση χαρμολύπης συνοδευμένη από το άρωμα των 70s.
Τρείς χαρακτήρες ξεμένουν σε ένα κολλέγιο της Μασαχουσέτης λίγο έξω από την Βοστώνη και πρέπει να ανεχτούν ο ένας τον άλλον παραμερίζοντας για λίγο το άλλοτε βουβό πένθος τους, την απογοήτευση από την ζωή και τον θυμό τους. Ο πρωταγωνιστής, Άνγκους Τάλι, ένα αγόρι με πλούσιο οικονομικό υπόβαθρο και μια οικογένεια που τον εγκαταλείπει, ζωηρό, επιρρεπές στην σκανταλιά και πάνω από όλα έξυπνο, γίνεται το μαρτύριο του πικρόχολου αλλήθωρου καθηγητή του. Ο καθηγητής ιστορίας Πολ (Πολ Τζιαμάτι), απορροφημένος στις γνώσεις του, παραιτημένος από την ζωή και βαθιά ακοινώνητος, αναγκάζεται εξαιτίας της άμεμπτης ηθικής του και των επιλογών του, να «νταντεύει» τον μαθητή του. Τέλος η μαγείρισσα Μαίρη Λαμπ (Ντα 'Βάιν Τζόι Ράντολφ) μια μαύρη γυναίκα των 70s , αναγκασμένη να βγάλει τα προς το ζην, έχει χάσει τον γιο της, πρώην μαθητή του κολλεγίου, στον πόλεμο του Βιετνάμ και έκτοτε κλεισμένη στον εαυτό της πενθεί για τον χαμό του.
Και τα τρία αυτά πρόσωπα έχουν μια κύρια ομοιότητα• βιώνουν την μοναξιά και την απομόνωση. Και οι τρεις επιθυμούν να βρίσκονται άλλου και δίπλα σε αλλά πρόσωπα. Ωστόσο, ο νεαρός Άνγκους αν και εριστικός, κακομαθημένος και υπερκινητικός έχει διάθεση και ανάγκη για επικοινωνία. Ο αυστηρός και καταπιεσμένος καθηγητής προσπαθεί με την βοήθεια της μαγείρισσας που αντιπροσωπεύει την μητρική φιγούρα στο «αφήγημα», να προσεγγίζει και να καταλάβει τον μαθητή του που καταλήγει να τον βλέπει σαν παιδί του.
Ύστερα από συγκρούσεις, απογοητεύσεις, αλήθειες, ξεσπάσματα και μια εκδρομή στην Βοστώνη αντιλαμβάνονται ότι έχουν περισσότερα κοινά από ό,τι νόμιζαν. Ο καθένας τους αντιπροσωπεύει ένα διαφορετικό «ιδανικό» της Αμερικής του ‘70: ο Άνγκους την καταπιεσμένη ευημερούσα αστική τάξη, ο καθηγητής την στεγνή, ξερή και άκαμπτη παροχή γνώσης και τον βαθμοθηρικό χαρακτήρα του σχολείου που αρχίζει να παίρνει μορφή εκείνη την εποχή και η μαγείρισσα τη μιλιταριστική πολιτική της Αμερικής και τις διακρίσεις απέναντι στους μαύρους (πόλεμος του Βιετνάμ, μια αιωνόβια αξία που διαιωνίζεται στον κινηματογράφο μέχρι και σήμερα ως μια μορφή προπαγάνδας της Αμερικής τις πράξεις της). Όλες αυτές οι διάφορες τους κάτω από το πέπλο της ανθρώπινης ανάγκης για επικοινωνία, εξοστρακίζονται και ανακάμπτονται.
Το παράξενο αυτό τρίο παίρνει μαθήματα ζωής με τον Άνγκους, ως το παιδί της οικογένειας, να τους τοποθετεί σε ρόλους και θέσεις που δεν αρνούνται να αναλάβουν. Με συγκινητικές ερμηνείες, κωμικά, καυστικά και σαρκαστικά στοιχεία και αριστουργηματικούς μονολόγους ο Αλεξάντερ Πέιν ξετυλίγει τους τρεις ήρωες και τα αναμενόμενα τραύματα τους. Επέρχεται όπως σχεδόν συμβαίνει σε κάθε τέλος ταινίας η κάθαρση - λύτρωση του θεατή ο οποίος προσμένει την εξιλέωση των πρωταγωνιστών. Ο καθηγητής συνειδητοποιεί (ποτέ δεν είναι αργά) το νόημα της ζωής και ανακαλύπτει την αληθινή ουσία των πραγμάτων. Η πληγωμένη μητέρα, βάζει ένα τέλος στον θρήνο για τον χαμό του παιδιού της και επικεντρώνεται στο τώρα επανερχόμενη σε μια φυσιολογική και υγιή νόρμα. Τέλος, ο πολυτάραχος, ανώριμος και πληγωμένος Άνγκους, ωριμάζει.
Μπορεί να μην ήρθε ακόμα για αυτόν η τελική πράξη γιατί η ανηλικότητά του τον εμποδίζει να αποσχιστεί από την εγωιστική συμπεριφορά της μητέρας του, αλλά σίγουρα διδάσκεται από την ζωή ένα σημαντικό μάθημα που δομεί το εσωτερικό του και λειτουργεί σαν μια ασπίδα απέναντι στα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Ο πρωταγωνιστής μέσα σε αυτές τις λιγοστές μέρες των διακοπών βρίσκει την ζεστασιά και την προσοχή που δεν δέχτηκε από την βιολογική οικογένεια του. Νιώθει μέλος μιας άλλης οικογένειας που αν και δεν συνδέονται εξ αίματος τα μέλη της, καλύπτει το δυσοίωνο κενό της απώλειας και εγκατάλειψης που τον διακατέχει, με αναμνήσεις και μαθήματα που θα κρατήσουν για μια ολόκληρη ζωή. Ένα από αυτά τα μαθήματα και κατά την γνώμη μου το πιο σημαντικό, είναι και η συμβουλή και προτροπή του καθηγητή προς στον Άνγκους «you're not your father. You're your own man» θέλοντας να τονίσει ότι το μέλλον είναι εκεί και τον περιμένει.
Η ιστορία ενός ανθρώπου, η προέλευσή και τα λάθη του παρελθόντος, δεν υπαγορεύουν αναγκαστικά την μοίρα του. Ο καθένας έχει την δυνατότητα επιλογής για την πορεία θα ακολουθήσει.
تعليقات