Το 2022 δεν μιλάμε πλέον για εφημερίδες, περιοδικά, ενημερωτικά φυλλάδια ή οποιαδήποτε μορφή "πρωτόγονου" έντυπου μέσου ενημέρωσης, αλλά για ιστοσελίδες, Instagram, Facebook και ένα σωρό άλλα μέσα, τα οποία δεν αποσκοπούν μόνο στην άμεση πληροφόρηση, αλλά και στην ψυχαγωγία, την εκμάθηση νέων δεξιοτήτων και πολλά ακόμη. Αυτό ήταν φυσικό επακόλουθο της ανάπτυξης που πραγματοποιήθηκε στον τομέα της τεχνολογίας μετά την εμφάνιση των πρώτων ηλεκτρονικών υπολογιστών. Σταδιακά όλος αυτός ο ψηφιακός κόσμος άρχισε να εξαπλώνεται υποσυνείδητα σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς μας. Η "εισβολή" των τεχνολογικών αυτών μέσων, ούσα μια καινούργια και ειδικότερα για τις παλαιότερες γενιές ριζοσπαστική προσθήκη, επέφερε πολλές αλλαγές τόσο στον τρόπο ζωής όσο και στον τρόπο σκέψης της κοινωνίας είτε αυτές ήταν θετικές ή αρνητικές.
Δισεκατομμύρια άνθρωποι καθημερινά αναλώνονται τουλάχιστον δύο ώρες την ημέρα μπροστά σε μια οθόνη και συγκεκριμένα παρακολουθώντας βίντεο, φωτογραφίες και άλλα πολλά, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το ανεξήγητο στην όλη υπόθεση είναι πως το ίντερνετ δεν αντικατέστησε κάτι που δεν υπήρχε παλιότερα. Για πληροφορίες γενικής φύσης υπήρχαν οι εγκυκλοπαίδειες, για καθημερινά νέα και την επικαιρότητα οι εφημερίδες, για διασκέδαση η τηλεόραση και πάει λέγοντας. Η διαφορά, ωστόσο, έγκειται τόσο στη δυνατότητα που προσφέρει το ίντερνετ να προβάλει όλα τα παραπάνω συγκεντρωμένα και άμεσα διαθέσιμα οπουδήποτε και οποτεδήποτε όσο και στο ότι όλες αυτές οι πλατφόρμες έχουν σχεδιαστεί με τέτοιον τρόπο, ώστε να αποσπούν συνέχεια την προσοχή του καταναλωτή. Και το καλύτερο είναι πως αυτό δεν γίνεται με συνειδητή επιλογή του ίδιου. Ας πάρουμε ως παράδειγμα το Instagram, το TikTok και το YouTube, οι οποίες είναι εφαρμογές γνωστές για την ψυχαγωγία που προσφέρουν στο κοινό μέσω διαφόρων βίντεο που προβάλλονται σε αυτές. Μπαίνοντας κανείς στις συγκεκριμένες εφαρμογές παρατηρεί πως δεν εντοπίζει τίποτα που να μην τον ενδιαφέρει. Οτιδήποτε βρίσκεται στην οθόνη τη στιγμή που ανοίξουμε αυτές τις εφαρμογές μάς αφορά. Η προσήλωση μας εκείνη τη στιγμή είναι τόσο μεγάλη που είμαστε διατεθειμένοι να αφιερώσουμε ώρες ολόκληρες παρατηρώντας κάτι το οποίο τις περισσότερες φορές δεν θα μας προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό. Αυτομάτως λοιπόν κλείνουμε τον εαυτό μας σε ένα κλουβί, το οποίο πρακτικά εμείς δημιουργήσαμε για τον εαυτό μας. Και το αστείο είναι πως, αν και έχουμε το κλειδί, για να αποδράσουμε, προτιμούμε να παραμείνουμε κλειδωμένοι σε αυτό το κλουβί, καθώς το βρίσκουμε διασκεδαστικό και ευχάριστο.
Το πρόβλημα, εντούτοις, με το να είσαι φυλακισμένος δεν έγκειται τόσο στο ότι ο άνθρωπος είναι εξαναγκασμένος να ζει σε μια άβολη για αυτόν κατάσταση, αλλά στο ότι χάνει την επαφή με τον πραγματικό κόσμο, καθώς αισθάνεται πως, ενώ ο κόσμος γύρω του εξελίσσεται, ο ίδιος παραμένει αδρανής, χωρίς να έχει τη δύναμη να επηρεάσει την εξέλιξη των πραγμάτων. Όταν κάποιος είναι κρατούμενος του διαδικτύου, τα πράγματα αλλάζουν, καθώς δεν είναι σε θέση να καταλάβει το πρόβλημα και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο κομμάτι. Το όλο σκηνικό είναι τόσο καλοστημένο που δεν επιτρέπει στον καταναλωτή να διακρίνει τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτόν. Θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με ένα είδος υπνωτισμού.
Comments