Έχουμε αναρωτηθεί ποτε εμείς οι άνθρωποι για ποιον λόγο τελικά ζούμε; Ποιος είναι ο αυτοσκοπός μας; Η χαρά; Οι εμπειρίες; Η αγάπη; Σε έναν κόσμο πλέον που όλα κινούνται γρήγορα έχεις δοκιμάσει ποτε να κανεις ένα βήμα πίσω και να δεις τα πράγματα σφαιρικά; Να δεις τελικά και να ανακαλύψεις το ΓΙΑΤΙ; Το παρόν άρθρο προσπαθεί να ταρακουνήσει την σκέψη και αντίληψη που έχει χτίσει μέσα του ο κάθε άνθρωπος σχετικά με την «αστραπή» που λέγεται ζωή, όπως θα έλεγε και ένας κρητικός λογοτέχνης του 20ου αιώνα.
Το νόημα της ζωής έχει φιλοσοφηθεί από πολλούς ανθρώπους ανά τους αιώνες. Καζαντζακης, Πλατωνας, Αριστοτελης, Καβαφης. Φιλόσοφοι, ποιητές, καλλιτέχνες, «απλοί» καθημερινοι άνθρωποι. Όλοι τους προσπάθησαν και κυνήγησαν να βρουν το περιβόητο νόημα της ζωής. Ασχέτως ομως από το πόρισμα που αυτοί έβγαλαν για την «περιπέτεια» αυτή, εσύ έχεις βγάλει το δικό σου; Ως όντα που αλληλεπιδρούν πλέον σε μια κοινωνία «βιασύνης» και εφημερίας, τείνουμε να ζούμε γρήγορα, το λεγόμενο “live fast die young”. Φιλοδοξίες, όνειρα, πόθοι πεθαίνουν στον βωμό της διασκέδασης, της προχειρότητας και της φτήνιας. Με μεγάλη επιφυλακτικότητα θα λέγαμε πως η αντίληψη για την ζωή είναι ένα άκρως υποκειμενικό πράγμα. Ο κάθε άνθρωπος ανάλογα με το περιβάλλον που έχει μεγαλώσει χτίζει και μια διαφορετική αντίληψη για τη σύντομη αυτή περίοδο του πάνω στη γη. Παράγοντες όπως ο πλούτος, η θρησκεία, η γεωγραφία και ο οικογενειακός περίγυρος
πλαισιώνουν και οικοδομούν την κυρία αντίληψη του όντος που βιώνει τις προσκηνιακές και παρασκηνιακές εμπειρίες της ζωής.
Για να δημιουργηθεί όμως μια βάση για την τελική αντίληψη για τη ζωή και στο πως τελικά την εξιδανικεύει ο καθένας, χρειάζεται πρώτα να αναλυθούν και κάποιοι παράγοντες που επηρεάζουν τους σημερινούς ανθρώπους ως προς την σκέψη τους για την ύπαρξη τους.
Αρχικά, ο πλούτος έχει αναρριχηθεί στην κορυφή των προτεραιοτήτων των ανθρώπων. Παράγοντες όπως η πανδημία του SARS Cov-19, οικονομικές κρίσεις, μόδα και τεχνολογία έχουν κατατάξει την οικονομική ευχέρεια στην no1 προτεραιότητα του κάθε ανθρώπου.
Κατά δεύτερον, η τεχνολογία εξ ολοκλήρου έχει επίσης δημιουργήσει ανάγκες επιφανειακές, χαλώντας την ανθρώπινη επικοινωνία και αλληλεπίδραση και πλάθοντας ένα εικονικό αλλά καθαυτό ψεύτικο περιβάλλον.
Παρά ταύτα, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, η αντίληψη και το νόημα της ζωής δημιουργούνται μέσα από κάποιους παράγοντες. Εάν συγκρίναμε την αντίληψη ενός ανθρώπου της αρχαιότητας με αυτή ενός ανθρώπου του σήμερα σίγουρα θα εντοπιζόταν πάμπολλες διάφορες σε πολλά θέματα.
Με μια πιο σφαιρική μάτια, τελικά τι εξυπηρετεί το ανθρώπινο είδος; Πως χρειάζεται να είναι η ζωή; Απλή, με φανφάρες και διασκέδαση ή με ισορροπίες; Είναι δύσκολο να απαντηθεί απλά ίσως να είναι και αναγκαίο. Κάνε ένα βήμα πίσω, σκέψου τι έχεις βιώσει, τι έχεις διδαχθεί και δημιούργησε εσύ το μονοπάτι που θες να ακολουθήσεις. Φρόντισε ομως οι επιδιώξεις σου να ικανοποιούνται με τρόπο που να μην στρώνεις το μονοπάτι πάνω σε αυτό κάποιου άλλου. Αν προκύψει αυτό τότε απαιτείται ξανά αναθεώρηση για το τι τελικά πρεσβεύει η ζωή σου και που επιθυμείς να καταλήξει αυτή.
Όπως είπε κάποτε και ο Κρητικός αυτός λογοτέχνης, «ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή». Η σωστή αντίληψη και νοηματοδότηση θα φωτίσει αυτό το «διάστημα» ακόμα περισσότερο. Και τελικά οχι μόνο το δικό σου, αλλά και πολλών άλλων.
Πολύ εύστοχη χαρτογράφηση των κοινωνικών κρίσεων που μας αποπροσανατολίζουν από την πορεία της εσωτερικής ενδοσκόπησης και της αναζήτησης του υπαρκτικού σκοπού μας. Ακόμα πιο επιδραστικές είναι οι αναφορές στην Ασκητική του Καζαντζάκη, άμεσες και έμμεσες που προσδίδουν επιπλέον νοηματικά επίπεδα στο κείμενο και δένουν ομοιόμορφα με το ενθαρρυντικό μήνυμα του αρθρογράφου για τη ζωή και τον τρόπο βίωσης της.
Χρηστάρα συνέχισε να βάζεις μελάνι στην πένα σου. Οι σελίδες πεινάνε...