Ποιο σκοτάδι σε οδήγησε εσένα σε αυτές τις σκέψεις;
Ποιόν δρόμο αποφάσισες να ακολουθήσεις;
Γνώριζες ότι κάποια στιγμή θα συμβεί...
Κι' όμως δεν έπαψες να ελπίζεις.
Την νύχτα εκείνη την συνόδευε η ελπίδα
με τους αγαπημένους σου ανθρώπους εκεί δίπλα.
Η μοναξιά "εξαφανίστηκε" και "σκέφθηκε"
πως ποτέ κανείς τους δεν ξέχασε.
Η αγάπη μόνο τους ένωνε
και όλες τις αμφιβολίες μακριά τις έδιωχνε.
Πόσες σκέψεις να περάσουν απο το μυαλό
πριν ξεστομίσεις τις λέξεις "θέλω να σε ξανά δω".
Όλοι σε περίμεναν να επιστρέψεις πάλι εδώ
αφού απουσίαζες τόσο καιρό.
Η πιο δύσκολη λέξη που ειπώθηκε ήταν το "αντίο"
γιατί θα έμενε πίσω ο ένας απο τους δυο.
Και αφού θα έφευγες για ταξίδι μακρινό
αποφάσισε πως θα σε "κρατά" σφικτά με την καρδιά και το μυαλό.
Αφιερωμένο σε όσους/ες έχουν την δύναμη να θυμούνται. Να ζεις την κάθε στιγμή στο έπακρο. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα πεις το τελευταίο αντίο στους ανθρώπους σου...
Comments