Μου έστειλε ο Γιώργος να ακούσω ένα άλμπουμ. Είναι από τα αγαπημένα του, είπε. Βάζω το άλμπουμ να παίξει. Απ' έξω ακούγεται και η βροχή. Πόσο περίεργο να μοιράζεσαι με κάποιον τη μουσική που αγαπάς; Σαν να του δίνεις ένα κομμάτι της ψυχής σου. Κι αν δεν του αρέσει; "Οι άνθρωποι που σου δείχνουν νέα μουσική είναι σημαντικοί". Δεν θυμάμαι πού το διάβασα αυτό. Το πιστεύω όμως, εδώ και χρόνια.
Ένα μέρος του εαυτού τους ταράζεται στο άκουσμα μιας μελωδίας, αναρριγεί στο ξεστόμισμα ενός στίχου, δακρύζει, όταν φτάνει στο αγαπημένο του σημείο. Επιλέγει να το μοιραστεί μαζί σου. Νιώθω ξεχωριστή, όταν συμβαίνει αυτό. Νιώθω ότι μου εμπιστεύτηκαν κάτι πολύ σημαντικό. Ένα κομμάτι τους. Μια μύχια σκέψη. Μπορεί αυτό να τους ξυπνά μια ανάμνηση, να τους προκαλεί κάποιο συναίσθημα, όμορφο ή όχι και τόσο, ή ακόμη να τους θυμίζει ένα αγαπημένο πρόσωπο. Διάλεξαν εμένα, για να το μοιραστούν.
Ακούω πάντα τα τραγούδια που μου προτείνουν με ευλάβεια. Σαν να κρατώ στα χέρια μου κάτι εύθραυστο. Τα φυλάω σαν κρυμμένο θησαυρό. Σαν απόκρυφο μυστικό. Και μετά, κάθε φορά όταν τα ακούω ξανά, σκέφτομαι τον άνθρωπο που με σύστησε σε αυτά για πρώτη φορά. Βλέπεις, όμως, αυτό είναι πρόβλημα. Πολλοί άνθρωποι έρχονται στη ζωή σου. Και πολλοί φεύγουν. Τι συμβαίνει, όταν ακούς ένα τραγούδι που έχεις συνδέσει με κάποιον που δεν είναι πια στη ζωή σου; Τι νιώθεις; Πόνο; Λύπη; Νοσταλγία; Μάλλον λίγο απ' όλα.
Το άλμπουμ τελείωσε. Απλώθηκε σιωπή. Μου δημιούργησε αυτές τις σκέψεις. Τι θα σήμαινε η μουσική, αν δε μας θύμιζε ανθρώπους και καταστάσεις; Βάζω το άλμπουμ από την αρχή. Ο Γιώργος περιμένει να του πω πώς μου φάνηκε. "Οι άνθρωποι που σου δείχνουν νέα μουσική είναι σημαντικοί". Αν έχεις έναν τέτοιον άνθρωπο στη ζωή σου, μην τον αφήσεις να φύγει.
Αν σου αρέσει να ανακαλύπτεις νέα μουσική, τσέκαρε αυτήν την playlist.
Comments