Γιατί να συμβαίνουν στη ζωή μας όλα όσα συμβαίνουν; Είναι κάποιες φορές που πραγματικά απορώ, γιατί; Με βασανίζει αυτό το "γιατί;" - και το χειρότερο είναι ότι δύσκολα θα βρω την απάντηση, κι εγώ και όλοι μας…
Βιώνουμε καταστάσεις πρωτόγνωρες, όμορφες, έντονες, επίπονες και δεν ξέρουμε το γιατί. Χαμογελάμε και ψάχνουμε να βρούμε το γιατί. Πονάμε και πάλι ψάχνουμε το γιατί. Κλαίμε, φωνάζουμε, λυγίζουμε, αλλά το γιατί παραμένει εκεί, αναπάντητο. Είναι τόσο δύσκολο να βρεις την απάντηση σε κάποιες ερωτήσεις. Έχουμε ξαναπεί ότι αν δεν αμφισβητείς, δεν υπάρχεις. Τι γίνεται όμως όταν δεν βρίσκεις τις απαντήσεις στις ερωτήσεις σου;
Είναι τόσο δύσκολο να λες πάντα κάνε υπομονή, θα μάθεις κάποια στιγμή, όλα κάποτε θα είναι τέλεια, όπως τα φανταζόσουν… θα είναι όμως; Είμαι πάντα υπέρ της αισιοδοξίας, αν δεν το πιστέψεις μέσα σου δε θα γίνει, όμως δεν παύει να το πιστεύεις μόνο. Χρειάζονται και άλλα πράγματα στη ζωή για να σταματήσεις τα (πολλά) "γιατί"… Δύσκολο να υπομένεις καταστάσεις που σε πονάνε, σε πιέζουν, σε στεναχωρούν… και ακόμα πιο δύσκολο να μη βρίσκεις την απάντηση στην ερώτησή σου.
Είναι η υπομονή αρετή τελικά; 'Η ένα δύσκολο παιχνίδι της ζωής;
Ξανά και ξανά αναπάντητες ερωτήσεις…
Αν μπορείτε να κάνετε κάτι που θα σας κάνει να χαμογελάσετε, κάντε το. Μην κολλάτε πουθενά. Έως ότου μπορείτε, κι ακόμα παραπέρα. Μην σταματάτε πουθενά. Μην σκέφτεστε πολύ, μη φοβάστε να εκφραστείτε, απλά βγείτε εκεί έξω και πείτε όλα όσα νιώθετε. Δεν έχετε να χάσετε τίποτα! Όσο φοβάστε να εξωτερικευτείτε τόσο το χειρότερο. Μην κρατάτε τις απορίες σας μόνο για εσάς. Εκφραστείτε, ανοιχτείτε, ερωτευτείτε, χαμογελάστε, πονέστε, κλάψτε, ζήστε τα όλα, μέχρι τέλους, όσο δύσκολα κι αν είναι, μην τα αφήνετε. Ό,τι κι αν είναι, εύκολο, δύσκολο, ακατόρθωτο, απλά κάντε το… κι αν μετανιώσετε, δεν πειράζει.
Τουλάχιστον το ζήσατε…
Комментарии