Ήταν δική μου απόφαση να έρθουμε με την οικογένειά μου από την Αίγυπτο στην Ελλάδα. Αν περάσαμε δύσκολα; Πουλήσαμε ό,τι είχαμε και δεν είχαμε, για να εξασφαλίσουμε θέση σε ένα σαπιοκάραβο. Άπειρες ώρες στη θάλασσα. η τύχη μάς προστάτεψε με τη γυναίκα μου και τη μικρότερη κόρη μας από βέβαιο πνιγμό. Όχι όλους μας: χάσαμε τη μεγαλύτερη κόρη μας καθοδόν. Ο αγώνας επιβίωσης μας έκανε σκληρούς -δεν προλάβαμε να τη θρηνήσουμε όπως πρόσταζε η καρδιά μας.
Η ζωώδης αγωνία μας να αγκιστρωθούμε στη ζωή απαξίωσε τελικά και την ύπαρξή μας -ατελείωτη τρικυμία και η εγκατάστασή μας στην αχανή για εμάς Αθήνα. Αν θυσιάσαμε τη μεγαλύτερη κόρη στην πορεία μας προς την Ελλάδα, αδίστακτα και σιωπηλά θυσιάσαμε τη Φατμέ, τη μοναχοκόρη μας, μόλις φθάσαμε, για να εξασφαλίσουμε ένα ξεροκόμματο. Κάναμε τα στραβά μάτια, όταν ένας γείτονας μας επισκεπτόταν καθημερινά σχεδόν φέρνοντας κάποια απαραίτητα -πολύ σύντομα επέμενε να την αφήνουμε στο σπίτι του, όταν λείπαμε για δουλειά. Τυχαία μάς παραπονιόταν η Φατμέ όλο και πιο συχνά ότι πονάει το στομάχι της; Μήπως δεν τη βλέπαμε αναψοκοκκινισμένη και έτοιμη να εκραγεί, όταν πηγαίναμε να την πάρουμε; Μήπως δεν υποπτευόμασταν ότι κάτι συμβαίνει, όταν πεταγόταν στο παραμικρό άγγιγμα κάποιου; Μήπως δεν το νιώθαμε, όταν ξυπνούσε φωνάζοντας στον ύπνο της;
Μόλις βελτιώθηκαν κάπως τα οικονομικά μας, σταματήσαμε τα πηναινέλα της Φατμέ και απειλήσαμε τον γέρο να μην την ξαναπλησιάσει. Είχε όμως αλλάξει το κορίτσι μας. Δεν ήταν πλέον η μικρή μας. Το σώμα της είχε αρχίσει να σχηματίζεται γυναικείο. Το μυαλό της ήταν αλλού. Η καρδιά της πάγωσε. Δεν μας μιλούσε πολύ. Δεν άργησε να κερδίσει την εμπιστοσύνη της μία συμμαθήτριά της από μεγαλύτερη τάξη, η Φωτεινή, που τη μύησε σε άλλους κόσμους, ολότελα ξένους για εμάς. Άρχισε να επιστρέφει αργά και να μένει όλο και περισσότερο στο σπίτι της φίλης της. Οι προσπάθειές μας να τη συγκρατήσουμε έπεφταν όλες στο κενό.
Μόλις έγινε 18, εγκατέλειψε το παραγκάκι μας και μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα στην Κυψέλη με τη Φωτεινή. Μια φορά μάς κάλεσε για φαγητό και μείναμε άφωνοι. Ρετιρέ αχανές, ευάερο, ευήλιο. Ακριβά έπιπλα. Πλούσια και μοντέρνα διακόσμηση. Η Φωτεινή την αποκαλούσε πλέον Κάρμεν. Φορτωμένες κι οι δύο ακριβά κοσμήματα. Έστω φο. Μας είπαν γεμάτες περηφάνεια ότι μόλις είχαν πάρει το δίπλωμα οδήγησης. Και σκόπευαν να αγοράσουν αυτοκίνητο. Μας το έδειξαν και σε ένα περιοδικό, σε διαφήμιση: Άλφα Ρομέο. Το ήθελαν αστραφτερό κόκκινο. Και με ανοιγόμενη την οροφή. Άλλοι στη θέση μας μπορεί να αισθάνονταν περήφανοι. Εμείς δαγκωθήκαμε με τα ασυγκράτητα γέλια τους. Μήπως δεν καταλαβαίναμε από πού προήλθε αυτός ο γρήγορος πλουτισμός;
Γνωρίστηκε με τον Μάρκο έναν χρόνο μετά, στα γενέθλιά της, άνοιξη. Πέντε χρόνια μεγαλύτερός της, δούλευε μπάρμαν στο Allegro στην Κυψέλη. Πρώτος πήγαινε τελευταίος έφευγε -τον εμπιστευόταν περισσότερο από όλους το αφεντικό του. Ίσως είχαν και άλλο αλισβερίσι οι δυο τους, πολύ πιθανό το βρίσκω. Τι τα ψάχνεις; Εκεί έκοψε την τούρτα για τα γενέθλιά της η Φατμέ μας, συγνώμη, η Κάρμεν θέλω να πω, με τη Φωτεινή. Ξεκίνησαν με κρασί, προχώρησαν στα κοκτέιλ, άνοιξαν μέχρι και σαμπάνια. Ακτινοβολούσαν και οι δύο, τρανταζόταν το μαγαζί από τα γέλια τους. Πώς να μην προσέξει τη μικρή μας ο Μάρκος; Τις κέρασε σφηνάκια και ήπιε μαζί τους. Έτσι γνωρίστηκαν και σχεδόν αμέσως έγιναν ζευγάρι.
Περνούσαν όλο και περισσότερο χρόνο μαζί, η Κάρμεν και ο Μάρκος. Σε εμάς δεν τον γνώρισε ποτέ. Δεν τη συναντούσαμε άλλωστε και συχνά, μη φανταστείτε. Ο χρόνος της καλυμμένος: από τη μια ο Μάρκος από την άλλη οι περίεργες δραστηριότητές της με τη Φωτεινή. Στις αστραπιαίες επισκέψεις της πάντως φαινόταν να λάμπει. Περνούσε με την Άλφα Ρομέο και πάντα μάς άφηνε διακριτικά κάποιο χρηματικό ποσό. Το αρνούμασταν, αλλά επέμενε πεισματικά. Στο τηλέφωνο αποκάλυψε στη μητέρα της ότι σχεδίαζε να μας αγοράσει ένα διαμερισματάκι κοντά της. Η γυναίκα μου της το ξέκοψε από την πρώτη στιγμή. Με τη δουλειά μας τα καταφέρνουμε μια χαρά της ξεκαθάρισε.
Με τη μητέρα της τα έλεγαν λίγο περισσότερο στο τηλέφωνο. Ωστόσο το τοπίο παρέμενε για εμάς θολό. Μπλέχτηκε και ο Μάρκος σε ό,τι σκάρωνε η «Κάρμεν» με τη Φωτεινή; Ποτέ δεν το μάθαμε με σιγουριά. Το μόνο παράπονο της κόρης μας ήταν ότι ένιωθε κάποιες φορές να την πιέζει η σχέση τους. Τα χείλη της όμως παρέμεναν ερμητικά κλειστά για περισσότερες λεπτομέρειες. Την πίεζε, επειδή δεν γνώριζε τη δράση της με τη Φωτεινή και έπρεπε κάθε φορά να τον καθησυχάζει με ψέματα; Ήταν καταπιεστικός με την παράφορη ζήλεια του, οπότε θα την απειλούσε σε περίπτωση που ανακάλυπτε την πραγματική της ζωή; Ήταν κι αυτός στο κόλπο, οπότε είχε από αυτήν ισάριθμες ή και περισσότερες από τη Φωτεινή απαιτήσεις εκμεταλλευόμενος τις δυνατότητές της να «μαγνητίζει» τα βλέμματα των αντρών -και όχι μόνο; Μέσα μας είχε σημάνει συναγερμός, αλλά δεν είχαμε και τον τρόπο να τη βοηθήσουμε.
Χάσαμε απότομα τα ίχνη της. Την αναζητούσαμε κι εμείς και η Φωτεινή, κάπως λιγότερο ο Μάρκος, για τρεις εβδομάδες. Η αστυνομία από την πρώτη στιγμή παρέμενε σταθερά στο πλευρό μας.
Το πτώμα της βρέθηκε σε μία ερημική τοποθεσία. Την είχαν κτυπήσει άγρια στο κεφάλι, σχεδόν το είχαν λιώσει, με μία τεράστια πέτρα μάλλον, ενώ το αυτοκίνητό της είχε καρφωθεί με ορμή σε μια γέρικη ελιά. Άθικτα μέσα το τσαντάκι της, το κινητό και τα κλειδιά στον διακόπτη.
Σε σχετικά κοντινή απόσταση βρισκόταν το εξοχικό του Μάρκου. Η υπόθεση ήταν πλέον για τις αρχές λυμένο μυστήριο.
Comentarios