Τέχνη είναι κάθε τι που δεν το βλέπεις. Τέχνη είναι κάθε τι που αισθάνεσαι. Είναι μια αίσθηση, ένα συναίσθημα. Ένα αεράκι σε μια μέρα με καύσωνα. Τα ομορφότερα πράγματα στη ζωή δεν τα αντιλαμβάνονται τα μάτια. Είναι στιγμές και βιώματα που πλημμυρίζουν την καρδιά μας. Είναι πεταλούδες όχι στο στομάχι, αλλά στο μυαλό που κάνει συνεχώς κύκλους. Κάνει κύκλους στην προσπάθεια να ερμηνεύσει τι είναι αυτό που βλέπουμε μπροστά μας. Είναι κάτι ωραίο; Είναι κάτι αισθησιακό; Είναι κάτι κοινότοπο που απλώς εμείς αδυνατούμε στην παρούσα στιγμή να ερμηνεύσουμε; Ως τέχνη θα όριζα την ομορφιά, το ωραίο. Ένα άθροισμα, δηλαδή, που συντελεί σε ένα αρμονικό σύνολο. Στην τέχνη συχνά αναλύουμε την λεπτομέρεια. Όμως θέλει προσοχή μην κοιτώντας το δέντρο, χάσεις το δάσος. Θέλει προσοχή μην κοιτώντας την επιφάνεια, χάσεις την ουσία. Τέχνη και ουσία ταυτίζονται.
Όμως τι είναι ωραίο; Ωραίο είναι κάθε τι που είναι στην ώρα του. Από ετυμολογικής άποψης προκύπτει αυτός ο συλλογισμός. Ωραίο είναι κάτι που είσαι έτοιμος/-η να το δεχτείς στη ζωή σου, να το συλλάβεις, να το κατανοήσεις. Παρατηρείται πως έχει γίνει προσπάθεια μέσω των κοινωνικών δικτύων να οριστεί αντικειμενικά η υποκειμενική έννοια του “ωραίου”. Παρατηρείται πως έχει γίνει προσπάθεια να μαζικοποιηθεί η τέχνη, η τέχνη που κάθε άθροισμα, σύνολο χαρακτηριστικών ενός σώματος, ενός προσώπου ή ενός τοπίου, κρύβει.
Φανταστείτε πως κοιτάτε έναν πίνακα σε ένα μουσείο. Είναι ένας πίνακας μεσαίου μεγέθους, στο δεύτερο όροφο, δίπλα σε ένα άγαλμα. Είναι ένας πίνακας που απεικονίζει ένα τοπίο χαρούμενο κι αποπνέει μια αισιοδοξία. Φανταστείτε τώρα πως κοιτάτε τον ίδιο πίνακα χωρίς την δική μου προαναφερθείσα κριτική αποτίμηση. Το μέρος που βρίσκεται τοποθετημένος ο πίνακας δεν αλλάζει, καθώς αποτελεί ένα αντικειμενικό δεδομένο. Αλλά κάποιος μπορεί να τον αντιληφθεί ως βαρετό, ένας άλλος ως κοινότοπο, ένας άλλος ως προσποίηση μιας ευτυχισμένης ζωής κι ένας άλλος ως ένα απλό λιβάδι με παιδιά. Ο καθένας μας, λοιπόν, αντιλαμβάνεται το κάθε τι ανάλογα με τη στιγμή της ζωής του, με το αν είναι καλά στα προσωπικά του, στα επαγγελματικά του ή τέλος πάντως αν ξύπνησε από τη σωστή μεριά που λέμε. Δεν χρειάζεται εκλαΐκευση στην τέχνη. Δεν χρειάζεται απλοποίηση του ορισμού της ομορφιάς.
Ας είμαστε δεκτικοί να αναγνωρίσουμε την τέχνη στη ζωή μας. Ας είμαστε δεκτικοί να “ρομαντικοποιήσουμε” τη ζωή μας. Και λέγοντας "ρομαντικοποιήσουμε" δεν εννοώ να κάνουμε σαν κάποιος να μας τραβάει με μια κάμερα και πρέπει να προσποιούμαστε ότι έχουμε μια ενδιαφέρουσα ζωή για να μην βαρεθεί ο θεατής. Χρειάζεται απλώς να αρχίσουμε να δίνουμε σημασία και στα μικρά πράγματα. Δεν εννοώ να μην έχουμε στόχους και να μην περιμένουμε το κάτι παραπάνω. Η εκτίμηση ενός πράγματος δεν αναιρεί τη διεκδίκηση ενός άλλου. Εκτιμώ σημαίνει υπολογίζω σε αξία. Ας δώσουμε αξία σε ό,τι μας συμβαίνει. Ας δώσουμε αξία σε ό,τι μας γεμίζει.
Ένας φίλος μου μου είχε πει πως τα όνειρα δεν είναι αυτά που ονειρεύεσαι, αλλά αυτά που σε κρατάνε από το να κοιμηθείς. Η ερμηνεία των ονείρων μας είναι σαν την τέχνη, αδύνατη και προσανατολισμένη ανάλογα με τα βιώματά μας. Η φράση "Η τέχνη δεν μπορεί να ιδωθεί με γυμνό μάτι" εξηγεί ακριβώς πως χρειάζεται έρευνα, να “σκύψεις” από πάνω και να μελετήσεις όχι τι αντικρίζεις, αλλά τι αισθάνεσαι. Δεν ερμηνεύεις το μπλε χρώμα του ουρανού, αλλά το αίσθημα γαλήνης που σου προκαλεί. Η τέχνη, το ωραίο, τα όνειρα είναι λέξεις με υπόσταση, με ουσία. Είναι λέξεις που χρειάζονται για να μας χαρίσουν ανάσα μέσα στο νερό.
Comments