Αφήνεις πράγματα πίσω για κάποιον λόγο. Τι κάνεις όμως αν κάποια στιγμή αποδειχτεί ότι έκανες λάθος; Ο καθένας μας αντιλαμβάνεται την ευτυχία διαφορετικά. Για κάποιους ευτυχία είναι να δημιουργήσουν μια όμορφη και μεγάλη οικογένεια, για άλλους να ταξιδεύουν, για άλλους να αποκτήσουν μια σπουδαία καριέρα , την οποία ακολουθεί συνήθως η μοναχικότητα. Δεν είναι προϋπόθεση αλλά πολλοί καταλήγουν σε αυτή, διότι νομίζουν ότι θα φτάσουν στο ψηλότερο σκαλοπάτι μόνοι τους, μόνο έτσιθεωρούν ότι μπορούν. Και για να σας πωτην αλήθεια μου και εγώ αυτό πιστεύω. Τόσα χρόνια αυτό κάνω. Τοποθετώ τα πάντα στη ζωή μου με βάση το ψηλότερο σκαλοπάτι που θέλω να φτάσω. Και νομίζω ότι μπορώ να το καταφέρω μόνο αν είμαι μόνη στο ταξίδι αυτό. Έχω αφήσει πολλά πράγματα πίσω στη ζωή μου νομίζοντας ότι αυτό είναι το πιο σωστό. Έχω πει πολλά λανθασμένα όχι και πολλά λανθασμένα ναι. Βέβαια δεν μπορώ να ξέρω ακόμα αν τελικά ήταν όλα τόσο λανθασμένα αλλά είναι στιγμές όπως η παρούσα που σκέφτομαι τι θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό αν τις στιγμές που αποφάσιζα για κάτι σημαντικό στη ζωή μου εν τελεί έκανα το αντίθετο.
Λίγοι μπορούν να καταλάβουν τι εννοώ και γιατί. Είναι κάποιες καταστάσεις που δε θα ξεχάσεις ποτέ. Δεν μπορείς να τις ξεχάσεις. Είναι εκεί πάντα για να σου θυμίζουν όσα έχεις ζήσει και ενδεχομένως δε θα ξανά ζήσεις. Άνθρωποι, στιγμές, όνειρα, αρώματα, μπορούν να χαθούν μέσα σε μια στιγμή. Μέσα σε μια λάθος απόφαση. Σε ένα bad timing. Πιστεύω πολύ σε αυτό, πιστεύω πολύ στο bad timing. Είναι άπειρες οι φορές που λέω στον εαυτό μου "Α… αυτό θα έπρεπε να γίνει σε λίγα χρόνια, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή τώρα". Όχι ότι αλλάζει κάτι με αυτό, απλώς υπάρχει αυτή η αιτιολόγηση για να σου δικαιολογεί γιατί αυτό που συμβαίνει δεν ευδοκιμεί την συγκεκριμένη στιγμή, ελπίζοντας να μπορούσες να το ζήσεις αργότερα.
Όμως, δε θα το ξαναζήσεις. Το είχες και το έχασες. Το άφησες να φύγει ή έφυγες εσύ. Γιατί έτσι έπρεπε να γίνει ή γιατί δεν έμαθες ποτέ πως να κρατάς κάτι σπουδαίο στη ζωή σου. Το έμαθες πολύ αργότερα. Αφού μεγάλωσες και έπρεπε να συνειδητοποιήσεις τι έχει συμβεί, τι είναι αυτό που κάνεις, τι θες και που θα καταλήξεις.
Είναι πολύ προσωπικές σκέψεις και δύσκολο να τις καταγράφω όμως το κάνω γιατί πιστεύω ότι εκεί έξω υπάρχει κόσμος που για δικούς του λόγους βιώνει κάτι παρόμοιο. Τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα μου, τα πιστεύω μου. Το κάνω για να καταλάβουν όλοι ότι δεν είναι λάθος να σκέφτεστε, να αισθάνεστε και να μιλάτε, ούτε να μετανιώνετε. Πρέπει. Πρέπει να τα βιώνετε όλα αυτά. Κάθε κομμάτι της ψυχής σας να έχει και λίγο από τα παραπάνω. Να μη φοβάστε να
αισθανθείτε, να πονέσετε. Μα πάνω απ όλα να σας αγαπάτε. Να ζείτε έτσι όπως εσείς θέλετε. Πείτε και ναι και όχι και ίσως. Ζήστε όμως μέχρι το τέρμα, κάθε συναίσθημα, κάθε πόνο, κάθε έρωτα, κάθε λύπη , κάθε χωρισμό, κάθε χαμόγελο και δάκρυ.
Σίγουρα όλα για κάποιο λόγο γίνονται, ελπίζω πάντα για τον πιο όμορφο. Να μην σταματήσετε ποτέ να ονειρεύεστε, να μην αφήνετε κανένα εμπόδιο να σας σταματήσει από τη ζωή που θέλετε να έχετε. Να παλεύετε πάντα για ό,τι και όποιον αγαπάτε. Κι αν κάτι πάει λάθος μη φοβηθείτε να ζητήσετε συγγνώμη. Είναι λυτρωτική…
Comentários