Το ημερολόγιο έγραφε 24 Μάϊου του 1998, όταν ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος βραβεύτηκε στο 51ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών, με το βραβείο του Χρυσού Φοίνικα για την ταινία του Μια αιωνιότητα και μια μέρα (Eternity and a day). Αναγνωρισμένος ως ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες όλων των εποχών, ο Αγγελόπουλος κατάφερε να δώσει περίτεχνα μια ποιητική υπόσταση στο κινηματογραφικό του έργο, να εκφράσει ανένδοτα τη σημασία του διαλόγου στον κινηματογράφο μέσα από την απόλυτη σιωπή και να αναδείξει τον άρρηκτο δεσμό του ανθρώπου και της φύσης.
Αναμφιβόλως, μέσα από τις ταινίες του δημιούργησε ένα μείγμα ιστορικού και ενδοσκοπικού κινηματογράφου. Στις πρώτες του χρονικά ταινίες Μέρες του ΄36 (Days of '36), Το βλέμμα του Οδυσσέα (Udysses' Gaze), Οι Κυνηγοί και Ταξίδι στα Κύθηρα (Voyage to Cythera), προβάλλεται αλληγορικά το σκληρό κοινωνικοπολιτικό παρελθόν της Ελλάδας, μέσα από τη δικτατορία του Μεταξά, τη Γερμανική Κατοχή και αργότερα τον Ελληνικό Εμφύλιο, εστιάζοντας όμως στην οντολογική σημασία των διαλόγων και όχι στην πολιτική. Αν και οι πρώτες του ταινίες διαδραματίζονται όλες στο παρελθόν, για τον ίδιο τον σκηνοθέτη το πολιτικό παρελθόν της χώρας αντανακλάται στην παροντική της ταυτότητα. Ο τρόπος παρουσίασης των χαρακτήρων του μέσα σε αυτή χρονική υπέρβαση, θυμίζει αρκετά τη σχέση μεταξύ ψυχαναλυτή και ασθενή, μόνο που ο Αγγελόπουλος εκφράζει αυτήν τη σχέση στο πλαίσιο ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Στην ταινία του Μια αιωνιότητα και μια μέρα (Eternity and a day), ο Αγγελόπουλος παρουσιάζει τις τελευταίες μέρες της ζωής του Αλέξανδρου (Bruno Ganz), ενός πολυβραβευμένου συγγραφέα, ο οποίος ετοιμάζεται να αφήσει το σπίτι του για πάντα. Ένα παλιό γράμμα της γυναίκας του Άννας (Isabelle Renauld), το οποίο θα βρει στα πακεταρισμένα πράγματα, θα τον οδηγήσει σε ένα αμφιταλαντευόμενο ταξίδι μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος. Χαμένος όλη του τη ζωή στα ποιήματα του, ο Αλέξανδρος συνειδητοποιεί πως του απομένει μια τελευταία ευκαιρία, ώστε να αναπληρώσει τις χαμένες στιγμές ευτυχίας της ζωής του. Παράλληλα, με τους χαρακτήρες της ταινίας να ταξιδεύουν σε έναν χρόνο που ουσιαστικά δεν υπάρχει, ο σκηνοθέτης θέτει στον θεατή μια ερώτηση, "Πόσο διαρκεί το αύριο;" .
Αποτελώντας έναν από τους τελευταίους και χαρισματικότερους εκπροσώπους του μοντερνισμού στον παγκόσμιο κινηματογράφο, το έργο του επηρέασε και ενέπνευσε διακεκριμένους σκηνοθέτες, όπως τον Martin Scorsese, τον Wim Wenders και τον Akira Kurosawa, αφήνοντας βαριά κληρονομιά για τις επόμενες γενιές της τέχνης.
コメント