top of page
Εικόνα συγγραφέαAnna Komninou

Μια ακόμα ευκαιρία

Ερασιτεχνικό μονόπρακτο εμπνευσμένο από ατομικό μου αυτοσχεδιασμό θεατρικού εργαστηρίου.

Να σημειωθεί πως ενώ χρησιμοποιείται θηλυκό γένος, το κείμενο είναι γραμμένο για οποιοδήποτε φύλο.


Το Άτομο 1 κάθεται στην δεξιά άκρη της σκηνής όρθιο και ακίνητο, κοιτώντας καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου το Άτομο 2. Το Άτομο 2 στην αριστερή άκρη της σκηνής είναι νευρικό, αλλά παραμένει καθιστό ή ξαπλωμένο, ένα επίπεδο πιο κάτω από το Άτομο 1.

Άτομο 2: (δείχνει το κοινό, μιλάει στο Άτομο 1) Τους βλέπεις; Ε; Κοίτα τους. Σε βλέπουν. Εσένα βλέπουν. (γελάει) Νομίζουν ότι βλέπουν εμένα, κάθε μέρα. Νομίζουν ότι απευθύνονται σε μένα, ότι θαυμάζουν ή ότι επαινούν εμένα. Με κάποιους είσαι φίλη, με κάποιους... (παύση για το υποννούμενο).

Τέλος πάντων, ούτε αυτοί οι άμοιροι μας έχουν καταλάβει. Όχι τους έχω επιτρέψει. Μόνο εγώ ξέρω ότι κοιτάζουν εσένα, έναν εαυτό μου που δε θα φτάσω ποτέ. Κάθεσαι εκεί, αγέρωχη, ακίνητη. Δεν τρέμεις εσύ, ούτε πέφτεις. Δε θα το έκανες ποτέ, μόνο εγώ πέφτω και δε σηκώνομαι. Γιατί να σηκωθώ; Για τους άλλους; Αφού εσένα βλέπουν. Δε θα σε φτάσω έτσι κι αλλιώς. Αν με έβλεπαν... Αν τώρα έφευγες εσύ και έβγαινα εγώ στην επιφάνεια, όλοι αυτοί θα έφευγαν. Ξέρεις κάτι, ας είναι! Να φύγουν μια ώρα αρχύτερα να μη μείνω με την αγωνία (κάνει νόημα στο Άτομο 1 να φύγει. Το Άτομο 1 γυρίζει προς την έξοδο). Περίμενε! (με αγωνία. Το Άτομο 1 επιστρέφει στην αρχική του θέση και κοιτά το Άτομο 2). Μη φύγεις. Δε θέλω να μείνω μόνη μου. Ας είμαστε ειλικρινείς, με συμφέρει πιο πολύ να φαίνεσαι. Εδώ είναι καλά. Το πάτωμα είναι δροσερό.


To Άτομο 2 βγάζει από την τσέπη του ένα κινητό και ακουστικά. Τα φοράει, βάζει τραγούδι και ξαπλώνει στο πάτωμα. Σιγοτραγουδάει το "Under Pressure" των Queen στην αρχή χαλαρά.


Άτομο 2: Pressure. Push it down on me, push it down on you, no man ask for, under pressure... brings a building down... (όμως αγχώνεται προς το τέλος, παίρνει βαθιές ανάσες και δεν μπορεί να συνεχίσει. Ανασηκώνεται σε καθιστή θέση) Δηλαδή αυτή θα είναι η ζωή μου; Κρυμμένη πίσω από σένα να φοβάμαι μην τυχόν με καταλάβουν; (θυμωμένα προς το Άτομο 1. Ηρεμεί) Θα μου πεις, το έχω προσπαθήσει, ποιο το νόημα; Για να σε φτάσω πρέπει να συγκεντρωθώ στον στόχο, να δουλέψω και να μη φοβάμαι. Φέξε μου και γλίστρησα δηλαδή. Μη με κοιτάς μισό μάτι, εντάξει; Εγώ χρειάζομαι χρόνο. (αποφεύγει το βλέμμα του Ατόμου 1 για λίγο, αλλά το ξανακοιτά). Τι με κοιτάς; Θες να προσπαθήσω πάλι για να αποτύχω; Ωραία! (το Άτομο 2 πάει να σηκωθεί, αλλά ξανακάθεται αμέσως. Παίρνει αναπνοές για να ηρεμήσει)

Όλα θα πάνε καλά (συνεχίζει αναπνοές).


(κοιτά το Άτομο 1. Προσπαθεί να σηκωθεί, τρέμουν τα πόδια του, στηρίζεται στα χέρια του πάλι).


Άτομο 2: Ένα βήμα τη φορά. Δεν αντέχω άλλο κάθε μέρα τη σκέψη πως είμαι λιγότερη από σένα. (Σηκώνεται αργά αργά. Ξεκινά να τραγουδάει το under pressure στον ρυθμό των βημάτων. Με αργά τρεμάμενα βήματα σα να περπατάει σε τεντωμένο σκοινί, φτάνει στη μέση της σκηνής) Pressure. Pushing down on me. Pushing down on you


Σκοντάφτει και πέφτει, σταματά το τραγούδι. Πάει να βάλει τα κλάματα.


Άτομο 2: Και να σε φτάσω, κάποιες φορές θα πέφτω πάλι κι αυτοί (δείχνει το κοινό) θα με δουν και θα με κοροϊδέψουν λες κι αυτοί είναι (παύση, συνειδητοποιεί την ειρωνία) τέλειοι. (παύση, κοιτά το κοινό, χαμογελάει) Σωστά...Δε με νοιάζουν αυτοί, για μένα το κάνω. Μη μου απλώσεις το χέρι! Θα τα καταφέρω.


Με τα χέρια σηκώνει το σώμα του, στέκεται πάλι στα ασταθή πόδια. Κοιτάει το Άτομο 1. Συνεχίζει να περπατάει τρεμάμενα προς το Άτομο 1 αλλά με χαμόγελο Τραγουδά στον ρυθμό των βημάτων:


Άτομο 2: Why don’t we give ourselves one more chance? Why don’t we give love that one more chance? Why don’t we give love, give love, give love, give love..


Το Άτομο 2 σταματά μπροστά στο Άτομο 1 και ορθώνει το ανάστημά του. Το Άτομο 1 ανοίγει τα χέρια του. Το Άτομο 2 είναι πιο ήρεμο.

Άτομο 2: (τελειώνει το στίχο): ... one more chance?


Το Άτομο 2 αγκαλιάζει δυνατά το Άτομο 1. Το Άτομο 1 ανταποδίδει.

Το Άτομο 2 ανακουφισμένο, ξεκολλάει λίγο και κρατιούνται από τους ώμους.


Άτομο 2: Σε ευχαριστώ! Μπορείς να φύγεις.


Το Άτομο 1 φεύγει. Το Άτομο 2 στρέφεται στο κοινό και τους κοιτά. Στέκεται όρθιο, ευθυτενές, τώρα κοιτάζονται κανονικά μεταξύ τους.

Ξεκινά να παίζει το under pressure. Σβήνουν τα φώτα.


ΤΕΛΟΣ








56 Προβολές0 Σχόλια

Πρόσφατες αναρτήσεις

Εμφάνιση όλων

Το Μπουκάλι

Comments


bottom of page