Αν όχι όλοι, σίγουρα οι περισσότεροι παρακολουθήσαμε το περασμένο Σάββατο, 13 Μαΐου, την πολυσυζητημένη eurovision. Ο μουσικός αυτός διαγωνισμός εδώ και 67 χρόνια μπαίνει στα σπίτια μας και μας κρατάει συντροφιά. Ο διαγωνισμός ξεκίνησε με στόχο την προώθηση της συνεργασίας διασυνοριακών τηλεοπτικών εκπομπών μεταξύ ευρωπαϊκών χωρών κατά τα έτη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι οποίες οδήγησαν και στην ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής
Ένωσης το 1950 για το σκοπό αυτό. Το 1973 συμμετείχε για πρώτη φορά το Ισραήλ, κράτος εκτός
ευρωπαϊκών συνόρων, αφού η Ισραηλιτική Αρχή Τηλεόρασης είναι μέλος της Ευρωπαϊκής
Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης.
Το Ισραήλ λοιπόν βρίσκεται κάθε χρόνο σε αυτόν τον διαγωνισμό. Έτσι βρέθηκε και φέτος
καταλαμβάνοντας και την τρίτη θέση.
Η Ρωσία, κράτος εντός ευρωπαϊκών συνόρων, δεν μπόρεσε να συμμετέχει στον μουσικό
διαγωνισμό διότι της έχουν επιβληθεί κυρώσεις εξαιτίας της επιθετικής της στάσης έναντι της
Ουκρανίας. Μια απόφαση απολύτως ορθή.
Όμως ας δούμε λίγο την υπόθεση του Ισραήλ και ας συζητήσουμε τον λόγο που δεν του έχουν
επιβληθεί ποτέ κυρώσεις για τη δική του επιθετική στάση απέναντι στην Παλαιστίνη και τους
Παλαιστινίους.
Καθημερινά αντικρίζουμε εικόνες και ειδήσεις στα media για τις επιθετικές στάσεις της Ρωσίας
απέναντι στην Ουκρανία. Εδώ και ένα χρόνο η ΕΕ βρίσκεται σε μια κατάσταση σοκ και τα κράτη
μέλη έχουν υποστεί όλες τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες αυτού του πολέμου. Έχουμε
βυθιστεί στη θλίψη και μάλλον έχουμε βάλει παρωπίδες, διότι δεν βλέπουμε τίποτε άλλο γύρω μας.
Απορώ πόσοι μπορεί να ξέρουν τι συμβαίνει πραγματικά στην Παλαιστίνη. Πόσοι έχουν βυθιστεί
σε βαθιά θλίψη για τα άτομα που πεθαίνουν καθημερινά στον τόπο εκείνο; Πόσοι και ποιοι θα
βγουν να μιλήσουν γι' αυτήν την κατάσταση; Γιατί το Ισραήλ δεν έχει υποστεί κυρώσεις από την ΕΕ και εξακολουθεί να κυριαρχεί; Γιατί ο κόσμος ψηφίζει υπέρ του;
Το τελευταίο διάστημα καθημερινά υπάρχουν θύματα παλαιστίνιων από ισραηλινές επιθέσεις
εναντίον τους. Κανείς δεν έχει βγει να σχολιάσει κάτι. Καθόμαστε αμέριμνοι και παρακολουθούμε
όσα θέλουν οι άλλοι να ξέρουμε. Φταίμε εμείς οι ίδιοι που δεν κοιτάμε ποτέ πίσω από το δάχτυλο
μας.
Τραγική ειρωνεία της υπόθεσης: δυο μέρες μετά τον διαγωνισμό, στις 15 Μαΐου 2023 η Παλαιστινιακή Αρχή και οι Παλαιστίνιοι της διασποράς τίμησαν την Ημέρα της Καταστροφής (Νάκμπα : نكبة) σε ανάμνηση εκτοπισμού χιλιάδων παλαιστίνιων από τις πατρογονικές τους εστίες έπειτα από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948. Εδώ και 75 χρόνια επικρατεί αυτή η κατάσταση. Λύση δεν έχει βρεθεί. Το παλαιστινιακό αποτελεί ένα φλέγον παγκόσμιο ζήτημα και κρίνονται πολλές ζωές, τόσο παλαιστίνιων όσο και Ισραηλινών. Η ένταση δεν σταμάτησε ποτέ και όσο υπάρχει δε θα πρέπει ούτε εμείς ως άνθρωποι να ξεχνάμε. Βγάλαμε τις μάσκες από το στόμα
μας για να τις βάλουμε ξαφνικά στα μάτια μας; Ας μην γινόμαστε έρμαια κάποιων που δεν θέλουν
να ξέρουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Όσο μένουμε εμείς στάσιμοι θα μένει και ο κόσμος γύρω μας.
Comments