Μεσσιανισμός. Μια έννοια οχι τόσο γνωστή, όμως με σημαντική παρουσία στη ζωή του Έλληνα, και οχι μόνο, πολίτη. Με την έννοια αυτή εννοούμε πως αναμένουμε θέματα που εφάπτονται με την κρατική λειτουργία, την καθημερινή ζωή, την εργασία, τα δικαιώματα κ.α. να λυθούν από εξωγενείς παράγοντες ή από κάποιον «μεσσία», ο όποιος με ένα άγγιγμα θα λυτρώσει όλους και τα πάντα.
Σε πολλές συζητήσεις που θα υπάρξουν σε μια ελληνική παρέα ενηλίκων, το θέμα της κρατικής ανικανότητας που δεν δύναται να βοηθήσει στα χρόνια προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας θα αναδύεται σχεδόν πάντα. Διάφορες απόψεις ακούγονται, όπως η υποστήριξη της εκάστοτε κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, αριστερών ή ακόμα και ακροδεξιών σχηματισμών-κομμάτων. Η κατάληξη στο τέλος ίδια. Αν και κανείς δεν το αναφέρει, στη συνείδηση του ενήλικα έρχεται η σκέψη του «τι κάνουμε λάθος;» και αν ευθύνη φέρει ο λαός και οχι οι πολιτικοί.
Μια σύγκριση του ελληνικού κράτους με αυτά της Σκανδιναβίας και της δυτικής Ευρώπης πυροδοτεί σκέψεις αναφορικά με την λειτουργικότητα του. Η σύγκριση των διαφόρων “market pass”, “fuel pass” και “power pass”, που αποτελούν εργαλεία εξαγοράς ψήφων και που δεν εκπληρώνουν τις ανάγκες της ελληνικής οικογένειας, με κρατικές μέριμνες σε εργαζόμενους, γονείς και παιδιά στις δυτικές χώρες· η τραγική διαχείριση του συμβάντος των Τεμπών από την αρχή μέχρι το τέλος τόσο από δημοσιογραφική σκοπιά όσο και από την πλευρά της ίδιας της επιχείρησης ΤΡΑΙΝΟΣΕ, καθώς και από την άποψη της ευθύνης που φέρουν τέσσερις τουλάχιστον κυβερνήσεις για το έργο του σιδηροδρόμου, οδηγούν τον κάθε συμμετέχοντα στη συζήτηση σε μια σκέψη. Στο τι τελικά πάει λάθος και αν αυτό μπορεί να αλλάξει. Γιατί οι άλλοι να είναι πάντα πιο μπροστά και η Ελλάδα να μένει πίσω;
Τη σημερινή ημέρα, στην Ελλάδα, ευτυχώς ή δυστυχώς, η κατάσταση αυτή προσπαθεί να ανατραπεί από τον Έλληνα πολίτη. Πώς όμως; Από τον καναπέ, κάνοντας σατιρικά και χλευαστικά βιντεάκια και σχολιάζοντας τον κάθε πρωθυπουργό και βουλευτή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Την ώρα που σύμφωνα με στοιχεία πάνω από 3,5 εκατομμύρια Γάλλοι ξεχύθηκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για το νομοσχέδιο συνταξιοδότησης, δηλαδή την αύξηση ορίου σύνταξης από τα 62 στα 64 και την αντισυνταγματική πράξη του Εμμανουέλ Μακρόν, που χωρίς ψηφοφορία αλλά με προεδρικό διάταγμα πέρασε το νόμο αυτό, ένα σημαντικό μέρος των Ελλήνων μένει αδρανές και αμέτοχο σε θέματα όπως της ανατίμησης της βενζίνης και της αύξησης των ενοικίων, όπου με βάση τους μισθούς, η χώρα έχει τα μεγαλύτερα ποσοστά σε τιμές στην βενζίνη και στα ενοίκια.
Ίσως τελικά η σκέψη «τι κάνουμε λάθος;» πρέπει να αντικατασταθεί από αυτή της «είμαστε άξιοι της μοίρας μας». Ο μεσσιανισμός έχει εισχωρήσει στη συνείδηση του καθενός. Κανένας «μεσσίας» όμως δεν πρόκειται να εμφανιστεί ή όλα τα θέματα να λυθούν ως δια μαγείας. Για αυτό χωρίς συμμετοχή σε γεγονότα που καθορίζουν τη τύχη και το μέλλον της χώρας, όπως οι βουλευτικές, δημοτικές και ευρωπαϊκές εκλογές, συλλαλητήρια και απεργιακές κινήσεις πιθανόν ο ίδιος ο λαός να φέρει το βάρος της στασιμότητας και της βαθιάς κοινωνικοοικονομικής κρίσης που έχει ριζώσει στα έγκατα του ελληνικού κοινωνικού ιστού.
Commenti