Συχνά παρατηρείται πως οι άνθρωποι τείνουν να ξεκινούν από λάθος αφετηρία, ξεκινώντας πολλές φορές από το 1 και όχι από το 0, καθώς αγνοούν ένα σημαντικό κομμάτι τους, - το πιο σημαντικό-, τον ίδιο τους τον εαυτό. Αγνοούν τα θέλω του, τις επιθυμίες του, τα όνειρά του. Αυτό όμως πολλές φορές, γίνεται ασυνείδητα από τους ανθρώπους, καθώς δεν μπορούν να καταλάβουν την σημασία του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο άνθρωπος, να αντιγράφει πολλές φορές το "μάτριξ" παραμελώντας εντελώς τον εαυτό του και αντιγράφοντας απλά τους γύρω του θέλοντας να πάρει την αποδοχή των άλλων. Το πιο σημαντικό όμως, στο ζήτημα του εαυτού είναι ότι εμείς οι άνθρωποι πολλές φορές τον μισούμε, κάνοντας κακό σε εμάς τους ίδιους (π.χ. είμαι χοντρός, είμαι κοντός κλπ.). Αυτή βέβαια είναι η φύση του ανθρώπου, που δεν μπορεί κανείς να την αλλάξει: ότι και να έχει στη διάθεσή του πάντα θα ζητάει κάτι παραπάνω. Παρόλα αυτά αν ρωτήσετε 100 περαστικούς να σας πουν τρία (3) άτομα που αγαπούν πιο πολύ, δεν θα περάσει από κανενός το μυαλό ο ίδιος τους ο εαυτός.
Συμπερασματικά λοιπόν, αγνοούμε τον ίδιο μας τον εαυτό, - ακόμη και την ύπαρξή του πολλές φορές- για να ικανοποιούμε τις επιθυμίες των άλλων. Αυτό ίσως να μη φαίνεται παράξενο και παράδοξο αλλά αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα στη σημερινή κοινωνία. Προφανώς, δεν εννοώ να αγνοήσουμε τους άλλους και να κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας. Αν και αυτό αποτελεί από μόνο του πρόβλημα αφού ο άνθρωπος συνηθίζει να βάζει στο ίδιο σακί τον "παρτάκια" με αυτόν που αγαπάει τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να παρεξηγείται η αγάπη για τον ίδιο μας τον εαυτό.
Έρχομαι, λοιπόν, με την σειρά μου να ρωτήσω, πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που δεν έχει βοηθήσει τον εαυτό του να είναι σε θέση να βοηθήσει έναν άλλο άνθρωπο, πως μπορεί ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει ερωτευτεί τον ίδιο του τον εαυτό να μπορέσει να ερωτευτεί έναν άλλο άνθρωπο; Για να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, πρέπει ο άνθρωπος να μάθει να αγαπάει τον εαυτό του και κάθε κομμάτι του, το σώμα του, την ψυχή του, το μυαλό του και κυρίως τα όνειρά του, πρέπει να μάθει να επικοινωνεί με τον εαυτό του, για να μάθει τα θέλω του, τις ανάγκες του και να αφήσει τα θέλω των άλλων για τους άλλους.
Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, αυτός που αγαπάει τον εαυτό του δεν είναι "παρτάκιας", απλώς έχει ξεκινήσει από τη σωστή αφετηρία όταν όλοι οι άλλοι την ψάχνουν. Άλλωστε πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας γιατί είμαστε αναγκασμένοι να προχωρήσουμε μαζί του μέχρι το τέλος της διαδρομής.
Commenti