Υποτίθεται ζητάμε συγγνώμη σε αυτή τη ζωή, επειδή έχουμε συνειδητοποιήσει ένα λάθος που έχουμε κάνει. Για αυτό ακριβώς είναι δύσκολο σε πολλούς να λέμε αυτήν τη λέξη… επειδή ακριβώς δεν μπορούμε ή δεν θελουμε, καλώς ή κακώς, να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε κάνει κάποιο λάθος. Διότι, όταν το αναγνωρίσουμε, πρέπει να το αποδεχτούμε και να το διορθώσουμε. Επομένως, εδώ είναι η δυσκολία και εδώ ακριβώς αρχίζει το παιχνίδι. Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να λέμε λέξεις με βαρύτητα, δίχως να τις κάνουμε πράξεις.
Θα μου πείτε τώρα το ίδιο συμβαίνει με όλες τις λέξεις που βγαίνουν από το στόμα μας. Δεν θα συμφωνήσω. Δεν είναι το ίδιο. Γι΄αυτό επέμεινα στη βαρύτητα. Έχει τεράστια διαφορά λέξη με λέξη και πράξη με πράξη. Οι λέξεις με βαρύτητα είναι οι λέξεις που συνήθως εκφράζουν κάποιο συναίσθημα, όποιο συναίσθημα και αν είναι αυτό. Αγάπη, ευτυχία, λύπη, απογοήτευση, συγχώρεση κ.ο.κ. Όταν λοιπόν εμείς μπούμε στη διαδικασία να χρησιμοποιήσουμε μια λέξη βαρύτητας και δεν τη δείξουμε εμπράκτως, τότε υπάρχει πρόβλημα. Μην μπαίνετε ποτέ στη διαδικασία να επικοινωνείτε πράγματα που δεν πρόκειται να τα κάνετε πράξη απλώς και μόνο για να τα πείτε. Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε πράξη όσα λέμε, όσα σκεφτόμαστε, όσα νιώθουμε. Δεν έχει νόημα να λέμε απλώς κάτι. Δεν αλλάζει τίποτα.
Πάντα χρειάζονται και τα λόγια, δε θα ήμασταν τίποτα χωρίς αυτά. Σκεφτείτε όμως τι ωραία που είναι η ζωή, όταν συνδυάζουμε τα λόγια με τις πράξεις. Έχω ξαναπεί ότι η "μονάδα" μόνη της δεν μπορεί να νικήσει. Θα προσφέρει πολλά, αλλά δεν μπορείς να φτάσεις στην κορυφή, στο τέλειο, με τη μονάδα. Είτε αυτό σημαίνει να είσαι μόνος σου, είτε να μένεις μόνο στα λόγια, είτε, είτε, είτε. Ο καθένας μπορεί να το εκλάβει όπως θέλει… Γι΄αυτό λοιπόν, αν είναι να ζητήσουμε συγνώμη, ας το κάνουμε, επειδή όντως έχουμε καταλάβει το λάθος μας και θελουμε να το διορθώσουμε. Και διορθώνουμε τα λάθη μας, όταν δεν τα επαναλαμβάνουμε. Υπάρχει μια διαδικασία πίσω από αυτό.
Κάνω το λάθος, συνειδητοποιώ σε δεύτερη φάση ότι έπραξα λάθος, σκέφτομαι αν μπορώ και αν θέλω να το διορθώσω και, αφού έχει γίνει όλη η διεργασία της συνειδητοποίησης, έρχεται η ώρα της συγνώμης και συνεπώς της αλλαγής. Διαφορετικά η ώρα της συγνώμης δεν πρέπει να έρθει ποτέ. Θεωρώ πολύ πιο εγωιστικό να ζητάμε συγνώμη, όταν ξέρουμε ότι θα συνεχίσουμε να κάνουμε το ίδιο λάθος. Όχι απαραίτητα, επειδή αυτό θελουμε, αλλά επειδή δεν μπορούμε εύκολα να το διορθώσουμε. Θέλει πολλή προσπάθεια να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Για την ακρίβεια να τον βελτιώσουμε και να τον εξελίξουμε. Προσωπικά δύσκολα θα πω συγνώμη για κάτι που έκανα, και το εκτιμώ πολύ, όταν κάποιος μου ζητά συγνώμη. Ωστόσο, για να φτάσω σε σημείο να χρησιμοποιήσω αυτήν τη λέξη, σημαίνει ότι όντως έχω ακολουθήσει όλη τη διαδικασία που οδηγεί σε αυτήν. Συμβαίνει σπάνια, όχι επειδή δε θέλω, αλλά επειδή ξέρω πόσο δύσκολο είναι να περιορίζεις κομμάτια του εαυτού σου, της ζωής σου.
Πάντα να εκφράζεστε και να επικοινωνείτε -η ζωή σας θα είναι πολύ πιο εύκολη, όμως κάντε το σωστά: και με λόγια και με πράξεις…
Comments