Ζούμε σε μία κοινωνία στην οποία οι έννοιες παρενόχληση, βιασμός, κακοποίηση θεωρούνται "φυσιολογικές", "λογικές" και δυστυχώς μερικές φορές επιτρεπτές. Είναι σχεδόν απίθανο να βρεθεί κοπέλα οποιασδήποτε ηλικίας σήμερα που να μην έχει βιώσει κάποια μορφή παρενόχλησης στη ζωή της, για παράδειγμα, στην εργασία της, στο σχολικό της περιβάλλον, στο σπίτι της, στον δρόμο, στο γυμναστήριο -και η λίστα με τα μέρη συνεχίζεται. Πρόσφατη έρευνα δείχνει πως στην Ελλάδα το 85% των γυναικών έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό τους χώρο, κάτι που οι περισσότεροι μπορούμε να επιβεβαιώσουμε, καθώς έχουμε ακούσει αρκετές ιστορίες γυναικών οι οποίες βρέθηκαν αντιμέτωπες με τις χυδαιότητες και τις σεξουαλικές ανωμαλίες συναδέλφων τους ή και διευθυντών τους. Είναι σημαντικό η κοινωνία να απαιτεί από το γυναικείο φύλο να μην επιλέγει "προκλητικά" ρούχα (κοντές φούστες, σορτσάκια, μπλούζες κ.λπ.), καθώς με αυτόν τρόπο διεγείρουν σεξουαλικά το αντίθετο φύλο και προκαλούν την τύχη τους, δηλαδή να παρενοχληθούν ή και να βιαστούν -αλλά δεν είναι αυτονόητο να μάθει η κοινωνία στους πολίτες της τη σημασία του σεβασμού προς τον συνάνθρωπο;
Ακούμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να αναφέρουν περιστατικά κακοποίησης και βιασμού γυναικών από τους συντρόφους τους, τους γονείς τους, και ακόμη υπάρχουν τα σχόλια από ανθρώπους, κυρίως άντρες, τα οποία και αναφέρονται στα ρούχα, στα μαλλιά, στο περπάτημα, στη συμπεριφορά των θυμάτων χαρακτηρίζοντας τα προκλητικά. Πόσο προκλητικό μπορεί να είναι ένα φόρεμα, ένα μπλουζάκι που ουσιαστικά είναι κομμάτια ύφασμα, τα οποία άμα βρίσκονταν κρεμασμένα μέσα σε ντουλάπες κανένας δεν θα τα έδινε σημασία; Πόσο προκλητική μπορεί να είναι η συμπεριφορά μιας μαθήτριας η οποία κάνει γυμναστική στο σχολείο όπως και οι συμμαθητές της; Η απάντησή είναι ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Δεν υπάρχει τίποτα προκλητικό και πρόστυχο, μέχρι το μυαλό του ανθρώπου να το κάνει να φανεί ότι είναι. Καμία γυναίκα δεν θα έπρεπε να σκέφτεται τι να φορέσει, επειδή θα γυρίσει μόνη της στο σπίτι ή επειδή εργάζεται μαζί με άντρες, καθώς τα ρούχα της δεν τη συνιστούν αυτόματα υποψήφιο θύμα ή "δόλωμα" προς τους βιαστές, οι οποίοι και θα σπεύσουν να την κακοποιήσουν. Ακούγοντας και διαβάζοντας, λοιπόν, φρικιαστικές ιστορίες βιαιότητας και παρενόχλησης προς το γυναικείο φύλο δεν θα πρέπει να κακολογήσουμε και να κατηγορήσουμε το θύμα, καθώς αυτό δεν προκάλεσε τον βιασμό του, αλλά θα πρέπει να σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε, προκείμενου να περιοριστούν ή και να εξαλειφθούν παρόμοια γεγονότα, και μία πρώτη κίνηση είναι να απομακρύνουμε τα στερεότυπα μεσαιωνικού περιεχομένου τα οποία αντικειμενοποιούν τις γυναίκες και τις καθιστούν υποχείρια των αντρών.
"εγώ έφταιγα;" ρώτησε η κοντή φούστα.
"όχι, έχει τύχει και σε εμένα" απάντησε η μπούρκα.
Η πάνα στη γωνία δεν μπορούσε ούτε να μιλήσει.
Comments